Vanavond wat later op de club aangekomen. Daarom het appèl overgeslagen.

 

Quinty.

 

Tijdens het pakwerk werden tot drie keer toe met Quinty twee verstekken gerevierd.

De eerste keer kreeg Quinty na overtuigend aanblaffen de mouw, de tweede keer eveneens maar op het moment, dat ze mij zag inlopen. De derde keer was daarom een herhaling van de tweede, want het was duidelijk, dat Quinty even moest wennen aan het moment van inlopen van 'baasje'. Mijn aanvankelijke doel was tijdens de derde keer naast de hond te gaan staan, haar te prijzen door een paar klopjes op de zij en vervolgens weer terug te keren naar de 'afroep'plaats, waarna ze dan opnieuw de mouw als beloning zou krijgen.

 

Vervolgens en tot slot tot twee keer toe een vlucht geoefend, zoals dat in de programma's is geregeld.

Er werd nog geen 'los'-commando gegeven. Daarvoor is het nog iets te vroeg.

Toch wil ik Quinty vanaf nu binnen het gehele IPO.1-programma bewerken, zodat ze in ieder geval eerst al aan het programma laten wennen, binnen hetwelk iedere oefening afzonderlijk tot het uiteindelijke doel moet leiden. Het aantal trainingen per week wordt daarom verhoogd.

Ik denk, dat dat goed komt binnen afzienbare tijd.

 

Dezelfde werkwijze hanteer ik al en blijf ik hanteren binnen het appèlgedeelte met het verschil, dat ik daar dag na dag slechts enkele oefeningen van het programma train. Dit met het doel de hond plezier te laten houden. Daarom beter twee keer daags kort dan een keer daags te lang oefenen.

Voorlopig wordt het programmatrainen achterwege gelaten en wordt er meer voor de verrassing gezorgd, waardoor de hond het leuk blijft vinden maar vooral ook oplettender blijft / wordt. Dus: minder rechte stukken, meer wendingen en steeds de bal als beloning op een ander moment.

 

Ook het speuren wordt vanaf heden zo aangepakt, dat Quinty om de oefening aan de lange of de korte lijn wordt getraind met afwisseling in de hoeveelheid en de ligging van het voer. Altijd op een volledig spoor met minimaal twee hoeken.

 

Ik heb er zin in.

 

Ixy.

 

Ixy was vandaag steeds tussen het gedoe op het veld.

Tijdens het appèl gaf ze haar ogen goed de kost en nam ze alles in zich op. Er werd herhaaldelijk geschoten maar het deert haar niet in het minst.

Ook tijdens het pakwerk mocht ze kijken.

Dan blijkt maar weer wat een overweldigend temperament dat hondje heeft. Daar ben ik nog niet een-twee-drie mee klaar... Maar ze is wel helemaal mijn type.

 

De pakwerker bood aan het hondje in het programma op te nemen, maar ik had al besloten dat niet te snel te doen en nog een paar weekjes te wachten. Meestal is voor mij de leeftijd van 7 maanden ideaal.

Ze is al klaar met wisselen, maar ik wil de tandjes de gelegenheid geven zich goed te zetten. Daarna beginnen we.

 

Nog even geduld dus.