Helaas hebben Quinty en ik vandaag in Lingen-Bramsche ons doel, het IPO.1-diploma, niet kunnen bereiken: het appèl ging grotendeels mis, terwijl ik het meest bang was voor het pakwerk, omdat ze daar nogal lastig was geworden richting de pakwerker.

 

Speuren.

 

Prima zwarte akker, geen op- of aanmerkingen daarover. Het weer was goed, de zon scheen en het werd niet warmer dan 12 graden C. Wat wil je nog meer?

 

Na de aanzet ging Quinty stormachtig van start, maar ging vervolgens rustig speurend verder. Wel week ze regelmatig ietwat van het spoor af en keek ze drie keer achterom. De concentratie was er gewoon niet. Rechte stukken en hoeken werden wel genomen maar zonder al te veel enthousiasme. De neus kwam regelmatig omhoog. De voorwerpen werden verwezen maar het tweede met name niet snel genoeg.

Resultaat 75 punten, voldoende. Ik had mij er meer van voorgesteld.

 

Appèl.

 

Meteen bij het begin van het appèl bleek mij, dat Quinty een dag had van 'lang leve de lol' en dat ik haar met geen mogelijkheid in bedwang kreeg. De eerste meters naar de keurmeester week ze al van mijn zijde. Brommen hielp niet.

We begonnen met 'af met afleiding'. De weg er naar toe was niet te filmen. Geen moment van volgzaamheid of concentratie. Die oefening verliep eigenlijk onverwacht redelijk.

Daarna kwam het vrij volgen, dat ze normaal beter doet, maar het begon erop te lijken, dat ze begon te begrijpen, wat er van haar verwacht werd. Wel liep ze met haar schouderblad veelal voor mijn knie, wat meteen de eerste keertwending (tegen de hond in) bemoeilijkte. De gewone pas, looppas en langzame pas met weer de gewone pas op de terugweg was redelijk. Wel huppelde en sprong ze naast me. O, wat had ze het naar de zin.

Het volgen door de groep ging ook goed.

Daarna kwam de zitoefening, die goed verliep.

Vervolgens de afoefening met voorroepen en daar begon de ellende.

Ze ging op een luid gegeven commando af (luid commando, omdat ze vaak half zit/ligt). Toen ik me omdraaide, hoorde en zag ik haar, vlak naast mij. Weg oefening.

Daarna volgde het vlakapport. Natuurlijk liet ze deze keer het blok onderweg maar vrij dicht bij mij vallen. Ondanks, dat ik weet, dat dat niet is toegestaan, gaf ik het apportcommando en deed een pas achteruit. Ik wist, dat ik dan de punten kwijt was, maar hoopte haar daardoor het gevoel te geven, dat ze onder commando stond, te meer daar ik wist, dat het apporteren over de haag que heen - en/of terugsprong een probleem kon zijn. Uiteindelijk een onverstandig besluit.

Wel sprong ze heel verrassend over de haag naar het blok toe, pakte het blok op, maar kwam toen om de haag heen. Jammer maar geen ramp, ware het niet, dat ze deze keer uit zichzelf de klimschutting over ging en daarna pas naar mij toe kwam. Toen wist ik, dat het gebeurd was.

Apporteren over de klimschutting verliep naar wens.

Daarna en tot slot kwam de vooruitzendoefening, waarvan ik wist, dat ik twee commando's moest geven om haar verder vooruit te krijgen. Dat bleek precies zo te zijn.

De keurmeester had gelijk: meer dan 57 punten kon hij ons niet geven. Maar het betekende wel, dat we gezakt waren. Heel teleurstellend, want dit had ik niet verwacht, omdat de eigenlijk altijd een redelijk tot goed appèl laat zien.

De keurmeester merkte nog op, dat het hier een bijzonder vrolijke en opgewekte hond betrof, die zonder enige druk werkte en haar vrijheid nam, waar dat eigenlijk niet gewenst was. 

 

Pakwerk.

 

Het onderdeel waarover ik mij de meeste zorgen had gemaakt.

Alle oefeningen werden echter verricht. Wel hinderde ze de pakwerker, stootte de mouw een paar keer aan. Ze ging met mij mee vanuit het verstek, maar ging niet automatisch zitten, wat wel normaal was tijdens de trainingen.

Vervolgens volgen naar de afligplek voor de vlucht. Dat ging. Ze ging ook af en bleef daar totdat de pakwerker wegrende en ik het commando 'Stel' gaf. De losfase was goed, de bewaking niet slecht.

Daarna de overval. Ze beet weer meteen in en loste op commando. Maar o, wat vervelend was ze tegen de pakwerker. Hinderen, aanstoten en ga zo maar door.

Het stellen op afstand verliep eveneens niet vlekkeloos.

De inbeet kon beter - dat gebeurt wel eens - maar ze hield goed vast en loste onmiddellijk, iets moeizamer dan de keren daarvoor. Ze loste goed, maar stootte de mouw regelmatig aan en beet er een paar keer in.

Tijdens het afsluitende zijtransport was ze ook nog eens lastig door aan de linkerkant van de pakwerker te gaan lopen. Ik kreeg haar echter weer aan de voet en kon de oefening zonder verdere problemen beëindigen.

Resultaat: 84 punten, TSB (moed- en vechtlust) uitgesproken. Klopt helemaal.

 

Het was onze dag niet. Velen zullen zeggen: je was te vroeg. Misschien is dat ook zo, maar ik denk ook, dat er wat meer plicht op de hond moet komen. Vooraf werd ik gewaarschuwd, dat ik Quinty niet moest overtrainen, waardoor ze onder druk zou komen te staan. Nou, daar ben ik dan in geslaagd, want ze voelde meer vrijheid dan druk. Ze keek me ook bij iedere misstap blij, vrij en onbevangen aan, een en al kwispelend. Daar moet je dan nog om lachen ook...

 

In verleden ging ik, als ik met een hond voor een examen zakte, veertien dagen daarna elders nog eens examen doen, maar dat doen we deze keer niet. We zullen aan de geconstateerde tekortkomingen werken en niet eerder het IPO.1 herhalen dan in de herfst.