Deze morgen in de stromende regen een spoor in de vorm van een grote L uitgewerkt met Ixy. De L was voorzien van worststukjes en aan het eind een vioorwerp. Enkele meters daarna de worstmaaltijd. Ixy had het normale speurtuig om met bevestigingspunt voor de lange lijn op de rug.

Zoals eigenlijk al mijn honden ging Ixy ook stormachtig van start. Na lichte correctie werd het speuren rustiger. Ixy werkte zeer geconcentreerd en ging van voetstap naar voetstap, zoals ik dat ook graag wil zien. De neus was constant diep. Ik hoorde haar snuiven. Bij de eerste (en in dit geval enige) hoek liet ik haar even haar gang gaan om te kijken, wat ze zou doen. Ze ging een halve meter met de neus over de hoek en zocht toen meteen het vervolg van het spoor zelfstandig op. Ze zocht intensief door en verraste mij vervolgens bij het voorwerp door uitzichzelf liggende te gaan verwijzen, en dat terwijl ik gisteren voor het eerst een voorwerp aan het eind van het spoor had neergelegd en haar toen had getoond, wat de bedoeling was. Ik moest daarna wel een paar rukjes aan de lijn geven om ervoor te zorgen, dat ze ook bleef liggen, terwijl ik het voorwerp op de examenmanier omhoog stak en dit in mijn jaszak opborg. Daarna liet ik haar vrij en onaangelijnd verder zoeken naar haar worstmaaltijdje.

Bij beide honden is de beloning van het speuren tevens de maaltijd van dat moment, dus de ochtend- of de avondmaaltijd.

Ik was erg gecharmeerd van het speurgedrag van Ixy. Dit ging uitstekend en probleemloos. Wat willen we nog meer?

Voor baas en hond een motiverende oefening.